Dobrobit učestvovanja u takvim i sličnim društvenim aktivnostima nakon odlaska u penziju može se usporediti s pozitivnim učinkom redovne tjelovježbe nakon penzionisanja, kažu australski naučnici.
Ako vam se bliži penzija, a niste član grupe koja se bavi nekom društvenom aktivnošću, učlanite se, savjetuje autor studije Niklas Steffens, postdoktorant na odjelu psihologije australskog univerziteta.
Naučnici su tokom studije vodili evidenciju o 424 osobe starije od 50 godina kojima se bližilo penzionisanje, javlja Hina.
Postavljeno im je pitanje u koliko su klubova, organizacija ili grupa koje se bave društvenim aktivnostima angažirani, a morali su odgovoriti i na pitanja o tome u kolikoj su mjeri zadovoljni kvalitetom življenja i svojim zdravstvenim stanjem. Tokom idućih šest godina naučnici su pratili jesu li ispitanici nastavili učestvovati u aktivnostima navedenih grupa i društvenih organizacija te su vodili evidenciju o tome koliko je ispitanika za vrijeme studije umrlo.
Rezultati su pokazali da je 28 učesnika istraživanja umrlo u roku od šest godina nakon penzionisanja i da je najsigurniji pokazatelj vremena njihove smrti tokom studije bila njihova životna dob. Naime, prosječan rizik od smrti kod pedesetpetogodišnjaka iznosio je jedan posto, u odnosu na osam posto kod osoba od 65 godina. Drugi najrelevantniji pokazatelj vremena smrti u istom šestogodišnjem periodu bio je podatak o broju društvenih grupa u čijem su radu ispitanici učestvovali.
Naprimjer, ako je osoba bila aktivna članica dviju društvenih grupa prije penzionisanja rizik od smrtnosti u periodu studije bio je dva posto. Povećan je, pokazali su rezultati istraživanja, nakon što je osoba odustala od članstva i aktivnosti u jednoj društvenoj grupi, a za čak 12 posto ukoliko je osoba odustala od obiju društvenih aktivnosti. Životni vijek na sličan je način produžen za tri posto i u slučajevima kada su ispitanici prije penzionisanja vježbali jedanput sedmično, te su se jednakom učestalošću nastavili baviti fizičkom aktivnošću i nakon penzionisanja.
- Prije odlaska u penziju, većina ljudi utroši priličnu energiju i napor u planiranje finansija, liječničke skrbi i fizičkih aktivnosti - rekao je Steffens za portal LiveScience.
- Istraživanje koje smo proveli pokazalo je da 'društveno planiranje', odnosno planiranje nastavka učestvovanja u radu društvenih grupa ili uključenje u jednu ili više njih, može biti jednako važno za bolje zdravlje i radost življenja u penziji. Naučnici napominju da je potpuno nevažno je li penzioner član nekog kluba ili učestvuje u aktivnostima grupe pri njihovoj crkvi. Rezultati istraživanja objavljeni su u časopisu BMJ Open.
(FENA)