Kesice čaja ispuštaju milione čestica mikroplastike pri kuhanju
Prvi put je dokazano da ove čestice mogu prodrijeti čak i do jezgre ćelija, što bi moglo poremetiti genetske procese.
Mucus koji oblaže crijeva olakšava njihovo prodiranje u ćelije, a hronično izlaganje MNPL-ima može imati dugoročne negativne posljedice na ljudsko zdravlje
Čaj, često smatran simbolom opuštanja i zdravog načina života, mogao bi skrivati nevidljivu prijetnju po ljudsko zdravlje. Naučnici sa Univerziteta Autònoma de Barcelona (UAB) otkrili su da komercijalne čajne vrećice tokom pripreme oslobađaju milijarde mikroplastike i nanoplastike (MNPL).
Neočekivani izvor plastike u svakodnevnom životu
Prema istraživanju grupe za mutagenezu s Odsjeka za genetiku i mikrobiologiju UAB-a, vrećice izrađene od polimernih materijala, poput polipropilena, celuloze i najlona, oslobađaju značajne količine plastičnih čestica prilikom kuhanja.
Rezultati su šokantni:
Polipropilen oslobađa oko 1,2 milijarde čestica po mililitru.
Celuloza oslobađa 135 miliona čestica po mililitru.
Najlon-6 oslobađa 8,18 miliona čestica po mililitru.
Ove čestice mogu se apsorbirati kroz ćelije ljudskog crijeva, ulaziti u krvotok i potencijalno dopirati do drugih dijelova tijela.
Prvi put je dokazano da ove čestice mogu prodrijeti čak i do jezgre ćelija, što bi moglo poremetiti genetske procese. Mucus koji oblaže crijeva olakšava njihovo prodiranje u ćelije, a hronično izlaganje MNPL-ima može imati dugoročne negativne posljedice na ljudsko zdravlje.
Rezultati studije ističu hitnu potrebu za regulacijom upotrebe plastike u prehrambenoj industriji. Naučnici pozivaju na razvoj standardizovanih metoda za ispitivanje kontaminacije mikroplastikom i formulaciju novih politika koje bi smanjile ovaj problem.
Ljubitelji čaja mogu razmotriti prelazak na čajeve koji se ne pakuju u polimerne vrećice ili koristiti metalne ili staklene infuzere. Informisani izbori i podrška inicijativama za smanjenje plastičnog otpada ključni su koraci prema očuvanju zdravlja i okoliša.
Ova studija pruža temelj za buduća istraživanja i pokazuje koliko je važno preispitati svakodnevne navike koje naizgled djeluju bezopasno.